Mevrouw Geertje Spijker-Lammers werkte van 1965 tot en met 1968 bij Smit Ede in de afdeling fijnwikkelarij. Zij schreef onderstaand verhaal:

Mijn broer Henk Lammers vroeg eens op een avond aan mij " Geertje kom jij bij Smit werken, want ze vragen nog meisjes voor de fijnwikkelarij". Nu daar hoefde ik niet over na te denken en vond het leuk bij Henk op de fabriek te werken. Ik ging solliciteren en werd aangenomen. Kreeg een rondleiding door de fabriek met dhr. Weeink, en kwam zo in de fijnwikkelarij.

Er werkten nog 3 andere meisjes en nog 2 mannen. Ik werd goed door het groepje opgenomen en werd achter een machine gezet.

Het wikkelen van kleine spoelen viel helemaal niet mee en het koperdraad ging niet zo als ik wou. Maar al doende leert men het wel. Een paar maanden later kwam mijn vriendin Ellie er ook werken, dus met 5 meisjes en 2 mannen staan we wel sterk. Maar op eens gingen die 2 meisjes uit Wageningen weg en het andere meisje ging trouwen. Zij verliet Smit ook. Wij bleven met ze tweeën over, en er kwam weer een man bij. Ellie kreeg verkering met een jongen uit de grofwikkelarij, en ging ook weg. Maar ik dacht ik zing me tijd hier wel uit.

Mijn vader kwam later in de timmerwerkplaats werken. Nu moet ik eerlijk zeggen het viel niet mee tussen al die mannen te zitten, maar ik kon goed me mondje roeren. En er werd alles aangedaan om mij in de fabriek te houden. Ik mocht van alles doen, heb ook nog in de keuken gestaan. En moest tussen de middag voor soep zorgen, en twee keer in de week eten koken voor de overwerkers. Toen werd er een nieuwe kantine gebouwd en ze kwamen aan mij vragen of ik daar voorgoed in wou staan. Maar moest helaas nee zeggen, want ik ging in juni 1968 trouwen en bleef niet in Ede wonen.  

   
Foto Links: de fijnwikkelarij met mevrouw Ellie Koot, foto rechts Geertje Spijker-Lammers en dhr. Schutterop.

Eind oktober 1968 kreeg ik te horen dat we in januari een huis kregen in Lienden. Dus ik naar Weeink toe dat ik met ingang van 31 december mijn ontslag nam. "Nou meisje zei die, ik kom hier nog op terug". De andere dag kwam hij langs en vertelde mij dat hij iemand had gevonden uit Rhenen. "En daar mag je mee rijden, maar dan moet je wel naar Rhenen op eigen gelegenheid komen". Ik vond het erg fijn dat ze zoveel moeite deden om mijn vast te houden, maar dat was geen optie voor mij. Ik heb ook met veel pijn in me hart afscheid genomen. Want ik heb daar met heel veel plezier gewerkt. 

 V.l.n.r. dhr.Schutterop, Geertje Spijker-Lammers, Davidson, Ruchtie, Ellie.Koot.

Geertje Spijker-Lammers