Thomas Rosskopf (1880-1953)
De oprichter van Smit Transformatoren, Draad, Weld en Ovens
Smit Draad (1921-1927)
Kijkje in de Draadfabriek
Smit Gas Generatoren
1965-1969
Smit Ovens
Vervoer van een grote oven per slede (Groenestraat Nijmegen 1936)
Smit Elektroden
Laselektroden afdeling 1935
Willem Benjamin Smit (1860-1950)
Elektriciteitspionier en grondlegger van de Smit bedrijven in Nederland
Smit Draad
Draadwals (1926)
Smit Transformatoren
Montage in de bak van een 4000 kVA transformator (Amsterdam 1916)
Het vervoer van transformatoren d.m.v. paardentractie (Smit Transformatoren 1913-1915)
Dit duurde weken...
Transformatoren
Smit Slikkerveer 1912
Smit Slikkerveer
Generator 1500 kW (1913)
Smit Slikkerveer
Wereldtentoonstelling Brussel 1910
Smit Transformatoren (1916)
4000 kVA transformator
Smit Slikkerveer
Elektrische centrale Tandjong Priok (1895)
Professor Nolen (1938)
Beproeving oude gramme dynamo bij TU Delft
Smit Draad
Vrouw aan de omspinmachine (1926)
Hoogte Kadijk
Transformatoren (1936)
Smit Transformatoren
Spoelenmontage 1921
Thomas Rosskopf
Excursieleider KIVI bij Smit Slikkerveer (1911)

Laatste updates

Royal Smit betreedt de Duitse markt voor grote transformatoren

Inleiding

Smit was de grootste leverancier van transformatoren in Nederland, maar de omvang van die markt is nu eenmaal beperkt. Smit wilde zich nog meer gaan richten op de export en de Duitse markt ligt letterlijk naast de deur. Elke markt heeft zijn eigen specificaties, normen en manier van samenwerken. Een stap over de grens is dus niet zo simpel, alhoewel er wel eens een transformator gemaakt was ( zie fig 1 t/m fig 3 en literatuur 5 ).

Je moet bewijzen dat je de kennis en kunde hebt om grote transformatoren te bouwen. De klant moet ook het vertrouwen hebben dat je dat kunt volgens zijn specificatie. Dat geldt des te meer naarmate de spanningen groter zijn dan 220 kV en de vermogens groter dan 100 MVA.
Er deed zich een goede kans voor om de stap te vergemakkelijken naar de Duitse markt. Lepper, een Duitse transformatorfabrikant met meerdere fabrieken, werd in 1969 overgenomen door ASEA uit Zweden. Een van deze fabrieken ging nu samenwerken met Smit. Deze fabriek in Brilon maakte ook nettransformatoren zoals in de transformatorhuisjes, maar ook grotere transformatoren tot een vermogen van zo’n 40 MVA en een spanning van 110 kV. Er ontstond een levendige uitwisseling
van ideeën en ervaringen, tot beider voordeel.

Lepper-Dominit werd vertegenwoordiger van Smit op de Duitse markt. De specifieke technische kennis en de commerciële connecties van Lepper-Dominit kwamen daarbij goed van pas. De samenwerking eindigde midden 1972. Smit ging zelfstandig verder met een “Vertriebsbüro” in Brilon. Franz Josef Bange werd vertegenwoordiger van Smit op de Duitse markt. In de elektriciteitswereld kende hij iedereen, maar iedereen kende ook Franz Josef. Hij zorgde er voor dat alle correspondentie in correct Duits was geschreven en hij was in alles heel punctueel. Franz Josef was vooral een markante persoonlijkheid, die af en toe gezellig een pijp opstak.

2 De samenwerking op het gebied van kleine transformatoren

De transformatoren voor de Duitse markt moeten aan strenge eisen voldoen. Het geluidsniveau van de transformator moest véél lager zijn dan in Nederland. Het meeste geluid wordt gemaakt door de kern en de constructie van de kern was dus een belangrijk punt van aandacht. Als er mechanische drukspanningen in het blik ontstaan, gaat het blik harder trillen en maakt de kern dus meer geluid.
Een kern wordt gestapeld met kernblik. In de kernblik ponste men gaten en daar stak men een bout door. De kernblikken werden dus bij elkaar gehouden door een constructie met veel bouten. De mechanische spanningen waren ter plaatse van de bout heel groot. Smit maakte de kernpoot al zonder bouten, maar met bandages. De jukken werden nog gebout. Lepper had de volgende stap al gemaakt: Kleine kernen werden in zijn geheel gelakt, zodat de blikken aan elkaar plakten. Bandages zijn dan ook niet meer nodig. Smit leerde van Lepper hoe je dat moest doen.

Lees meer

Transformatoren voor Strokarton fabriek "De Halm" in Hoogkerk (1915)

Strokartonfabriek de Halm in HoogkerkOnlangs kwam ik in het bezit van een groot aantal digitale scans van het Heemaf archief van Historisch Centrum Overijssel te Zwolle. De foto's en glasnegatieven zijn zeer gedetailleerd beschreven door medewerkers van het archief. Een database maakt het mogelijk dat ik zeer snel op trefwoord kan zoeken in een archief met 26000 glasnegatieven en 20000 foto's van de Heemaf collectie. Binnenkort meer foto's uit deze collectie.

Uit deze collectie komt onderstaande foto van 01 februari 1915. Links zien we een laagspanningsrek en achter de muur 2 stuks 1000 kVA transformatoren fabricaat Willem Smit & Co's Transformatorenfabriek. Jammergenoeg is dit de enige foto en zien we de transformatoren niet helemaal in beeld. De transformator werd geleverd aan Strokartonfabriek "De Halm" uit Hoogkerk die in 1913 werd opgericht. Dit is één van de oudste foto's van een transformator van Smit die ik in deze kwaliteit gezien heb. De foto is gedigitaliseerd van een glasnegatief in hoge resolutie en haarscherp.

Transformator in de machinekamer van de Strokartonfabriek (1915) 

Laagspanningsverdeelrek gevoed door tweetal 1000 kVA; 10 kV/500 V transformatoren van Smit Nijmegen (09-02-1915) Bron: Historische Centrum Overijssel.

Erik de Vries: "Een mooie strakke installatie. Ik denk dat deze foto genomen is toen ze nog bezig waren met het aansluiten van de uitgaande 500 V kabels. Typisch ook nog de oude Smit kast met hoekvinnen. Jammer dat we daar weinig van kunnen zien. Wat een vermogen voor een strokartonfabriek ! maar dit was ook wel een erg grote en beroemde, opgericht in 1913. Deze foto moet dus van de eerste uitbreiding geweest zijn . Rond die tijd werden er 10 kV verbindingen in Groningen gemaakt. Dit zal wellicht de eerste HS / LS installatie van die fabriek geweest zijn."

Strokartonfabriek

Strokartonfabriek "De Halm" in Hoogkerk (1931)

Hoogstwaarschijnlijk is dit dezelfde transformator, vervoert door de FA Frederiks uit Nijmegen met paard en wagen (eind 1914). 

Strokarton
Strokarton wordt gemaakt van het restproduct stro en het was 100 jaar de belangrijkste manier om karton te produceren voor de verpakking van o.a. zeep, schoenen en chocolade. Aan het begin van de twintigste eeuw werden door Nederland enorme hoeveelheden strokarton geëxporteerd. In Groningen had men toen een monopolie positie op dit gebied. Tegenwoordig wordt strokarton niet meer gemaakt van stro maar van oud papier. Strokartonfabriek "De Halm" in Hoogkerk heet tegenwoordig Smurfit Kappa en bestaat in 2013 dus 100 jaar, net als Smit Transformatoren die in hetzelfde jaar ook zijn 100 jarig jubileum zal vieren. 

Lees meer

Smit maakt de sprong van 220 kV --> 380 kV

Inleiding

Het koppelen van elektriciteitscentrales werd voor de tweede wereldoorlog al veel gedaan. In geval van een storing kon men elkaar steunen, zodat de elektrische energie voorziening aan de gebruikers geen hinder ondervond. De plannen om grote stedelijke centrales op 150 kV niveau te koppelen kwamen rond 1930 al op. Dit 150 kV koppelnet begon in de 50-tiger jaren het karakter te krijgen van een transportnet. Het verbruik van elektrische energie bleef maar stijgen en een volgende stap was dus nodig.
Het hing al enige tijd in de lucht. De S.E.P. ( de voorloper van TenneT ) wil een 380 kV net bouwen. Dit 380 kV net moet de bestaande 150 kV en 220 kV netten koppelen, maar ook de elektriciteits centrales die verspreid staan over het land. Dit 380 kV net bestrijkt niet alleen heel Nederland, maar maakt ook koppelingen mogelijk met België en Duitsland.
Smit ging zich al in een vroeg stadium voorbereiden, want dit is een grote sprong in transformatortechniek, namelijk van 220 kV naar 380 kV. Smit was al op volle snelheid bezig toen begin 1966 de opdracht binnenkwam. Wat moet je allemaal niet technisch onderzoeken om deze sprong mogelijk te maken en hoe verliep die sprong. Wat leverde al die technische onderzoeken nog meer op, want de spin off van zo’n project is vaak heel groot. Smit is na dit succes gepromoveerd naar de eredivisie van de 400 kV transformatorfabrikanten en dankzij de resultaten van al dit werk draait Smit nog steeds mee in de top van deze eredivisie. Er ligt een nieuwe markt open met veel technische uitdagingen.
In een eerder verhaal van Erik de Vries is al aandacht besteed aan dit project en de rol van Smit Transformatoren hierin. (1966 start bouw landelijk koppelnet 380 kV.) Dit onderstaande verhaal kijkt vanuit een technische invalshoek.

Een één fase transformator uit 1968-JoopKuipers-HR
Een één fase transformator van Smit uit 1968, bron collectie Joop Kuipers.

Hoe doen anderen het?

Ontwikkelen begint altijd met de vraag: Hoe doen anderen het? Je maakt eerst een overzicht van ontwerpgegevens en constructiedetails uit de literatuur. Die meeste literatuur was van west Europese transformatorfabrikanten, die zo hun technische kunde lieten zien aan potentiële klanten. In die tijd waren en in Europa nog veel fabrikanten van grote transformatoren. Het aantal fabrikanten in Europa is tegenwoordig veel kleiner door de vele fusies en reorganisaties. Het merendeel van de ontwerpen in de literatuur waren eenfase transformatoren en de regeling van de spanning werd meestal gedaan met een aparte regeltransformator. Dit onderzoek is uitgevoerd door Frank den Outer, technische specialist bij Smit. Tegenwoordig noemen we zoiets een marktonderzoek.


Wat wil de klant precies?

De opbouw van het Nederlandse elektriciteitsnet vereiste echter een totaal ander ontwerp. De afzonderlijke 150 kV netten zijn indirect geaard en het 380 kV net wordt niet bij elke transformator direct geaard. Er kunnen dus hoge spanningen op de sterpunten komen bij eenfase kortsluitingen in het net. De sterpunten van de 150 kV en 380 kV wikkelingen moeten dan ook met hoge spanningen beproefd worden. Een aparte regeltransformator is, praktisch gezien, niet meer mogelijk.

Lees meer

Fritz Tauber - een verhaal over een Joods technisch tekenaar die door door de directie van Smit Transformatoren uit Kamp Westerbork werd gehaald (1942).

Fritz Tauber (1906-2004) was een legale Joodse emigrant die in 1938 vanuit Oostenrijk naar Nederland vluchtte vanwege het opkomende Nationaal Socialisme.Fritz Tauber Hij vond werk bij Smit Transformatoren (tekenaar/constructeur) en werd op 18 november 1942 opgepakt door de Nazi's en samen met zijn vrouw naar kamp Westerbork gestuurd. De directeur van Willem Smit & Co (Rosskopf) deed verwoede pogingen om hem weer vrij te krijgen middels briefcorrespondentie en steeds maar weer inpraten op de Duitse leiding. Men stelde : "Zonder Frits kunnen we geen Transformatoren maken, hij is een essentiële schakel in het proces". Uiteindelijk resulteerde dit in de vrijlating van Tauber en zijn vrouw op 21 november 1942. Enkele maanden later doken zij onder. Na 2 jaar ondergedoken gezeten te hebben in Friesland volgde op 17 April 1945 de bevrijding. Na de bevrijding ging hij weer werken bij Smit Transformatoren, het bedrijf dat zo belangrijk voor hem en zijn vrouw was geweest.

Opmerkelijk is dat er dus 2 boeken zijn uitgegeven van de belevenissen van oud medewerkers van Smit Transformatoren tijdens WO II. Het andere boek is onlangs in Nederland uitgegeven "Dansen in schuilkelders" van Johanna Wycoff-de Wilde. Mochten er nog meer oorlogsboeken zijn uitgegeven die zich afspeelden bij Smit Transformatoren dan hoor ik dat graag. 

Hieronder het verhaal van Fritz Tauber:

Vlucht uit Oostenrijk / aan de slag bij Smit  (1938)
In 1938 kwam de Oostenrijker Fritz Tauber met zijn vrouw aan in Nederland, letterlijk uit zijn huis/land verjaagd omdat hij van Joodse afkomst was. Nederland was in WO I neutraal gebleven en hij had goede hoop dat wanneer het tot een oorlog zou komen Nederland weer neutraal zou zijn. Hij dacht in Nederland veilig te zijn, maar dat bleek een illusie.

Fritz Tauber had jaren gewerkt bij Siemens Schuckert en Elin A.G. in Wenen, als constructeur/technisch tekenaar. Bij Elin hield hij zich tot 1938 bezig met de constructie van de 150 kV regelschakelaars en dat was zeer interessant voor Smit die toen nog niet zover waren. Door contacten tussen de directie van Smit en Elin kwam Rosskopf erachter dat de constructeur Fritz Tauber - die hen zo goed had geholpen met een Regeltransformator - zijn baan kwijt zou raken vanwege zijn Joodse afkomst, daarnaast werd het voor Fritz veel te gevaarlijk in Oostenrijk. Er werd een contract getekend en Fritz Tauber kreeg een werkvergunning in Nederland. Hij emigreerde zo snel hij kon met zijn vrouw naar Nederland met 25 Gulden en een passer op zak. 

Siemens Schuckert en Elin waren in die tijd technisch een voorloper op het gebied van de Regeltransformatoren en daarbij kwam zijn kennis zeer goed van pas. Er werd een huis geregeld voor de familie Tauber midden in Nijmegen.

In een bovenwoning aan de Mariënburg 70 werden zij ondergebracht. Anno 2020 zien we dat deze bovenwoning in het monumentaal pand nog steeds bestaat en gelegen is rechts naast café restaurant Toon en boven café Faber dat nog steeds huisnummer 70 heeft. De exacte locatie komen we binnenkort te weten.


Tekenkamer Smit Transformatoren 1949. Bron: Personeelsblad Smit Transformatoren. Foto: Onbekend, bedrijfsfotograaf.

Lees meer

De verliezen van de transformator

Het rendement van de transformator sept 2022

Het rendement als je energie transformeert

Een elektromotor zet elektrische energie om in mechanische energie, een elektriciteitscentrale zet thermische energie ( door verbranding van gas of kolen ) om in elektrische energie. Er zijn altijd verliezen als je energie omzet en dat druk je uit in het rendement van de omzetter. Een kolencentrale heeft maar een rendement van 40% ( zie ook Carnot rendement op Wikipedia ) maar een elektromotor wel 90%. De transmissie van een personenauto auto zet de mechanische energie met het hoge toerental van de motor om in mechanische energie met een laag toerental van de wielen, met een rendement van ca 85% tot 90%. Een transformator, zoals in een transformatorhuisje op de hoek van de straat, zet de elektrische energie bij een hoogspanning van 10.000 Volt om in elektrische energie met lage spanning van 380 Volt. Het rendement is daarbij 99% tot 99,5%.
Het vergelijken van rendementen is niet zonder risico, want je moet wel goed afspreken wat je wel of niet meeneemt. Het rendement van een elektrische auto is veel hoger dan van een benzineauto, maar het rendement van de elektriciteitsopwekking moet je dan wel meenemen in de vergelijking. Je moet altijd de hele keten bekijken.

Het verbeteren van het rendement van een transformator betekent dat je de het totale verlies moet verminderen. Je dient de nodige kennis van het product te hebben om alle stukken verlies te bepalen, wat bij elkaar opgeteld het totale verlies geeft. Het verlies van een transformator bestaat globaal uit drie stukken.

  1. Het verlies in de kern van de transformator, wat ook wel het nullastverlies genoemd wordt. Deze verliezen heb je als er spanning op de transformator staat, maar hij nog geen energie omzet. Je kunt dat vergelijken met een auto die stil staat in de file. De motor draait en je verbrand benzine en er is dus verlies, maar het resulteert niet in mechanische energie want je rijdt geen meter.
  2. Het verlies in het koper, terwijl er een stroom door heen loopt. Je berekend dat via de wet van Ohm. Je gaat er daarbij van uit dat het een gelijkstroom is, zoals de stroom uit een accu. Men noemt dit ook wel het gelijkstroomverlies.
  3. Het verlies in allerlei metalen delen in de transformator, vanwege het wisselend magnetisch veld door de wisselstromen in de wikkelingen. Als een metaal in een wisselend magnetisch veld zit, dan lopen er stromen binnen in het metaal. Men noemt dat wervelstromen en dat resulteert in wervelstroomverliezen. Men noemt het ook wel wisselstroomverlies.Deze verliezen kennen we van het inductie koken. De bodem van de pan wordt warm door de wervelstromen die er daar in rond lopen. Het gelijkstroomverlies en het wisselstroomverlies opgeteld noemt men ook wel het lastverlies of kortsluitverlies. De laatste naam is de technische term en gerelateerd aan de meetmethode.

De nullast verliezen in de transformator

Deze verliezen heb je altijd als er spanning op de transformator staat en de transformator niet belast wordt. Er loopt een zeer kleine nullast stroom en de transformator heeft nul last. Deze verliezen zitten in het ijzer van de kern. Je kunt beter spreken van kernblik of “electrical steel”, want het is eigenlijk een ijzerlegering met een bepaalde functionaliteit. De verliezen worden veroorzaakt door het wisselen van het magnetische veld in het kernblik met een frequentie van 50 Hz.
Er is altijd veel onderzoek gedaan om het verlies van het kernblik te verlagen. Dit verlies wordt uitgedrukt in Watt per kg bij een referentie magnetische belasting ( een inductie van 1 T bij 50 Hz zie ook fig 1 ). Verlies kost geld en de warmte die daarbij ontstaat moet je ook nog afvoeren door te koelen. Het elektriciteitsbedrijf wil vooral zo laag mogelijke verliezen bij een nieuwe transformator. Die rekent uit wat 1 kW nullast verlies kost als de transformator altijd onder spanning staat gedurende zijn hele leven.

Lees meer

De dwarsregel transformator; de “verkeersregelaar” voor het elektriciteitsnet

DwarsregelaarDe energietransitie is de overstap van fossiele energie naar duurzame energie zoals zon, wind en water. Je hoort uitspraken zoals “vandaag is wel 80% van de elektriciteit duurzaam opgewekt”. Die elektriciteit wordt “ergens” opgewekt maar de gebruiker is “ergens anders ver weg“. De elektrische energie dient op elk gewenst moment bij elke gebruiker te komen, en de vraag is dan ook: hoe regel ik dan het transport. Denk eens aan het volgende realistische scenario: Het is bewolkt en windstil in Nederland, maar het waait flink in de Oostzee bij Duitsland. Het elektriciteitstransport over al die parallelle hoogspanningslijnen mag nergens leiden tot een overbelasting.
De eerste stap naar een oplossing is het net nog verder verzwaren. Als er nu ergens een 30 MVA transformator moet worden vervangen, dan heeft de nieuwe transformator een vermogen van 80 of 100 MVA. Staat er al een 500 MVA koppelnettransformator, zet er maar 2 extra naast.
De tweede stap is het inzetten van de dwarsregeltransformator. Deze transformator kan de energiestromen over parallelle lijnen optimaal regelen en zo het totale elektriciteitstransport maximaliseren. We gebruiken meestal het woord dwarsregelaar, dat spreekt en schrijft wat gemakkelijker.
Een dwarsregelaar was vroeger zelden nodig. Dit stukje geschiedenis van Smit begint daarom pas in 1995, want toen werd pas de eerste dwarsregelaar geleverd. De ontwikkelingen gaan heel snel, mede gestimuleerd door de energietransitie. Een dwarsregelaar is eigenlijk een normale transformator met kern en wikkelingen, alleen de wikkelingen zijn anders geschakeld. Het lijkt simpel, maar dat heeft wel veel invloed op het elektrisch en mechanisch ontwerp. Het is een technische uitdaging om een dwarsregelaar te maken door de beperkingen van zowel de regelschakelaar als het transport.
Twee praktijksituaties in Nederland worden beschreven waarbij een dwarsregelaar de oplossing was. Dat was in het 150 kV net van EZH in Zuid-Holland en in de 400 kV verbindingen naar Duitsland bij Meeden in Groningen.  

De dwarsregelaar, wat is het?
De regeltransformator ( zie bijlage A ) is al langer bekend en wordt veel toegepast in het 10 kV net. Die maakt een regelbare spanning die in fase is met de netspanning ( zie fig A.3 en A.4 ). Er zijn twee mogelijkheden om dat te doen, namelijk een directe en een indirecte ( zie fig A.1 en A.2 ) Een dwarsregelaar is een transformator die een regelbare spanning maakt die 90 graden in fase verschoven is t.o.v.de netspanning. Er zijn 4 mogelijkheden om dat te doen, maar welke wordt het?
We laten alleen de twee keuzes zien van de dwarsregelaars die in Nederland staan. 

Het eenvoudigste is de asymmetrische directe regeling ( fig 1 ). Als de dwarsspanning (horizontale rode pijltje) groot is t.o.v. de netspanning, dan is het verschil in ingaande (rode verticale pijl) en uitgaande spanning (schuine zwarte pijl) te groot. Je kunt ook zeggen dat de fasehoek ( phase shift in het engels ) boven een bepaalde grens komt. Je moet dan overstappen op een symmetrische directe regeling, die heeft dat nadeel dan niet.
De dwarsspanning van de regelwikkeling is in fase met de hoogspanningswikkeling die tussen de ander fasen zit. Deze twee groen omcirkelde wikkelingen ( zie fig 1 ) zitten om dezelfde kernpoot, alleen je maakt “gewoon” andere verbindingen in de transformator. Je ziet dat de regelwikkeling met bijbehorende bekabeling en de regelschakelaar rechtstreeks aan het net “hangen” en dus daarvoor ook geschikt moeten zijn.

Lees meer

De bestorming van de Amerikaanse transformatormarkt door Smit

Auteur : Piet Waterhout – Hoofd Projecten in 1978

Er was eens …… een jonge Italiaan, die kort na W.O.II naar Zürich trok om aan de ETH te gaan studeren voor werktuigbouwkundig ingenieur. Hij ontmoette daar een Amerikaans meisje, dat gerelateerd was aan het befaamde geslacht Rockefeller. Na voltooien van zijn studie keerde hij met haar terug naar Italië, waar ze enige tijd later zouden trouwen. De jonge ingenieur trad in dienst bij GMT (Grande Motori di Triëst), een fabriek van grote dieselmotoren in Triëst, tegenwoordig onderdeel van Wärtsilä. Om zijn jonge vrouw een plezier te doen en om het avontuur trok het jonge paar na enige tijd naar de VS, waar hij vertegenwoordiger werd van GMT. Zijn naam: Giorgio Caciopuotti.
Er was eens …….. in het roerige Rusland net na W.O. I met de strijd tussen de bolsjewieken (de rooien) en de aanhangers van de tsaar (de witten) een jong “wit” echtpaar dat geen hoop op een goede afloop had en vluchtte met hun zoontje naar Japan. Het joch bleek een talenwonder, had het Japans snel onder de knie en zwierf op latere leeftijd over de wereld en verdiende al handel drijvend een goede boterham. Op zijn reizen door Zuid-Amerika had hij zijn moeilijk uit te spreken Russische naam veranderd in een naam met een wat lokalere kleur. Zijn naam werd toen: George Mendoza.

Het duurde niet lang voordat de twee boven geïntroduceerde personen elkaar hadden gevonden en samen een handelskantoor begonnen met Giorgio als president en George als vice-president onder de naam AMLICO: American Ligurian Company. Het kantoor handelde in alles wat los en vast zat, voornamelijk met import van kapitaalgoederen uit Italië. In hun portefeuille zat o.a.de vertegenwoordiging van een Italiaanse transformatoren fabriek Savigliano. Op een voor AMLICO ongelukkig moment werd deze fabriek overgenomen door de machtige Amerikaanse energiereus General Electric en toen was het afgelopen met de import van Italiaanse transformatoren: geen concurrentie van een dochter op de thuismarkt! AMLICO wilde haar opgedane ervaringen echter continueren en ging op zoek naar een andere leverancier van grote transformatoren.
Het was in deze tijd, dat de kersverse - gelet op het aantal dienstjaren - CEO van SMIT Transformatoren - drs. Ruud Nieuwenhuis - zich aan het oriënteren was om de afzet van “droge” transformatoren te vergroten. Deze apparaten werden in de fabriek van SMIT in Ede gefabriceerd en hadden in tegenstelling tot de gewone transformatoren geen olie of andere vloeistof als koel- en isolatiemiddel. De beide wikkelingen werden gegoten in giethars en de markt voor deze transformatoren met hun specifieke kenmerken was klein en hun prijs relatief hoog.
Tijdens een reis door de VS om het product te promoten kwam Ruud in contact met AMLICO, die hem de vraag voorlegde of SMIT geïnteresseerd zou kunnen worden om via AMLICO de Amerikaanse markt te betreden. Om ons op weg te helpen gaven de heren Ruud een dik boek mee, opdat wij ons een beeld konden vormen van die Amerikaanse markt.
Als gevolg van de op instignatie van Ruud uitgevoerde grote reorganisatie van enige jaren geleden, was o.a. de afd. Constructie opgeheven en was ik belast met de leiding van de afdeling Projecten. Deze afdeling fungeerde als schakel tussen afdeling Verkoop en de afdelingen Berekening, Constructie en Bedrijf. (Ik zei altijd, dat wij de wensen van de klant vertaalden naar andere afdelingen van het bedrijf). Op zekere dag kreeg ik een telefoontje of ik langs wilde komen bij Ruud. Hij vertelden mij over zijn recente bezoek aan de VS en het verzoek van AMLICO. Hij overhandigde mij het BOEK en verzocht mij om het te bestuderen en te onderzoeken of wij met enig succes op de Amerikaanse markt zouden kunnen opereren.

Het BOEK bleek een opsomming te zijn van alle Amerikaanse energiebedrijven, die één of meer transformatoren van groot vermogen en hoge spanning in bedrijf hadden (vandaag de dag vind je die informatie op Internet!). Het was zeer interessante lectuur en na enig rekenwerk was mijn conclusie, dat met maar 1% van deze markt in handen onze omzet in grote transformatoren tenminste zou verdubbelen. Over het prijsniveau was helaas geen informatie te vinden, maar daar konden we op een andere manier achter komen. 

Lees meer

Shunt spoelen – verleden, heden en toekomst

Hoe houd ik spanning uit het stopcontact stabiel? Als hij te hoog is branden de lampen door of worden de zonnepanelen afgeschakeld. Als hij te laag is loopt het motortje van de ventilator niet aan en kan zelfs doorbranden. Er is dus een bovengrens en een ondergrens van de spanning.

Dat is niet alleen thuis bij het stopcontact, maar ook elders in het elektriciteitsnet. De spanning moet stabiel zijn onder allerlei omstandigheden, wel of geen zon op de zonnepanelen, wel of geen wind bij de windmolen, wel of geen koude winterdag. Een oplossing is het gebruik van shuntspoelen. Deze oplossing was al bekend en werd “vroeger” af en toe toegepast.

De energietransitie maakt een veelvuldige toepassing echter noodzakelijk. Het ontwerp, de constructie, de fabricage en de beproeving van een shuntspoel vereisen dezelfde vaardigheden als bij een transformator. Smit Transformatoren is zich intensiever op dit marktsegment gaan richten. Er is nu een redelijke omzet van shuntspoelen, alhoewel in omvang wel geringer dan van transformatoren.  De elektriciteitsbedrijven doen daarmee een aanzienlijke investering voor een betrouwbaar en stabiel elektriciteitsnet. 

Waarom zijn er eigenlijk shuntspoelen? 

De waarde van de spanning in het hoogspanningsnet moet dus binnen zekere grenzen blijven. Niet te laag en niet te hoog. Vroeger was de spanning te regelen door de bekrachtiging van de generator in de elektriciteitscentrale te variëren. Dat was gemakkelijk, want die centrales waren ook nog eens netjes verspreid over het land.

De spanning aan het begin van een lange lijn kan heel anders zijn dan aan het einde en kan dus buiten zijn toegestane grenzen komen. Een laag energietransport resulteert in een hogere spanning aan het eind van de lijn,  ook wel “Ferranti effect” genoemd. Dit is voor het eerst vastgesteld in 1887 ( zie ook Wikipedia ).  Je kunt deze hoge spanning verlagen door een spoel aan te sluiten aan het eind van de hoogspanningslijn.  Zo’n spoel noemt men een shuntspoel of ook wel laadstroom compensatiespoel.   Shuntspoelen bestaan al heel lang, maar men had er niet zo veel behoefte aan. 

De veranderingen in het elektriciteitsnet, zoals vermogenstransporten over grote afstanden en de energietransitie met windparken op zee, maken de inzet van shuntspoelen noodzakelijk.  De netspanning blijft dan overal binnen de toegestane grenzen.

Je gebruikt een shuntspoel wel heel anders dan een transformator. Je schakelt de shuntspoel in als de belasting van het net laag is en dus de spanning aan het einde van de lijn hoog is, bijvoorbeeld ‘s nachts.  De shuntspoel werkt dus als een belasting die kan worden ingeschakeld als er weinig vraag naar energie is. De belasting wordt overdag weer hoog en dan schakel je de shuntspoel weer uit. De shuntspoel wordt dus veel in- en uitgeschakeld en krijgt dus daarom veel schakeloverspanningen te verduren. De spoel wordt ook afwisselend warm en koud. Dit intervalbedrijf is veel zwaarder dan het “rustige” continubedrijf van de transformator.

Lees meer

Tuimellantaarn Nijmegen 1886 (pentekening Willem Benjamin Smit)Op 01-07-2016 was het exact 130 jaar geleden dat de elektrische straatverlichting in Nijmegen in gebruik werd genomen. Willem Smit had eerder dat jaar in Kinderdijk al de eerste openbare Nederlandse elektriciteitscentrale aangelegd met 350 aansluitingen naar fabrieken en particulieren, direct gevolgd door Nijmegen.

Elektrische straatverlichting in Nijmegen
Nijmegen was dus enkele maanden later aan de beurt. Willem installeerde zijn tuimellantaarns, die voorzien waren van een voor die tijd unieke constructie die men kon tuimelen zodat de koolspitsen in de booglamp vervangen konden worden nadat ze waren opgebrand, hetgeen dus zeer frequent moest gebeuren. Nijmegen was daarmee de eerste gemeente met een (piepkleine) elektriciteitscentrale, die uitsluitend stroom leverde voor de straatverlichting (dus niet aan particulieren of fabrieken). Het moet in die tijd een prachtig gezicht geweest zijn om de Waalkade elektrisch verlicht te zien.

Booglamp W. Smit 1893

De koolspitslamp, ook wel koolstaaf booglamp genoemd, wordt gezien als de voorloper van de gloeilamp. Het licht dat deze lamp verspreidt, komt tot stand door een continue vonkoverdracht tussen twee elektroden van geperst koolpoeder. Dit principe lijkt een beetje op elektrisch lassen. De verblindende straal wit licht was zo fel dat de lamp eigenlijk alleen geschikt was als pleinverlichting of als zoeklamp voor schepen.

Toen Edison de gloeilamp uitvond (1879) kwam pas de echte vooruitgang tot stand op het gebied van verlichting. Deze werd ook door Willem Smit toegepast, maar rond 1886 was de booglamp (met name voor buiten verlichting) met zijn grote licht opbrengst nog altijd praktischer en goedkoper dan een oplossing met een groter aantal gloeilampen met ieder een geringere lichtopbrengst.Dit ondanks het feit dat Nijmegen in die tijd de gloeilampenstad van Nederland was met meerdere gloeilampenfabrieken.

Willem Smit verkocht in deze jaren ook gloeilampen aan een zekere A.F. Philips, enkele jaren voordat Philips werd opgericht in 1891 en zij de gloeilampen industrie overnamen. Anton Philips herinnerde zich nog een order van 2 x 50 lampen die in 1895 weer bij Willem Smit besteld werden. In het prille begin van Philips was Willem Smit dus hun huisleverancier voor gloeilampen.

   Willem Benjamin Smit 1882
Links, Anton Philips in zijn jonge jaren, bron: Eindhovenfotos.nl , midden het briefje van Antoon Philips aan Willem Smit uit 1945, bron: Holec Historisch Genootschap Rechts Willem Benjamin Smit rond 1888, bron: Archief Brush HMA Ridderkerk..

Eerste proefneming electrische verlichting Waalkade 1886
De lantaarnpalen waren tuimel baar, zodat de lamp naar beneden gedraaid kon worden om nieuwe koolspitsen in te zetten. In de winter was dit dagelijks werk.

Onlangs vond ik op YouTube een fragment  van het prachtige treinstation van Nijmegen in 1925. Daarop zien we nog fragmenten van de eerste elektrische verlichting (voorzijde station), de verlichting van de ontvangsthal en de de achterkant van het station waar de treinen binnenkwamen. Deze was ook verlicht met booglampen van Willem Benjamin Smit. (zie ook "uitbreidingen" verder in dit artikel).Na de elektrische straatverlichting in 1886 kreeg hij rond 1892 ook een opdracht om de nieuwbouw van het station te voorzien van elektrische verlichting in en rond het gebouw. Het mooie treinstation werd tijdens de Tweede Wereldoorlog (1944) bijna volledig verwoest en vervangen door het huidige station.

 
Bron: Eyeworks.nl / YouTube

tuimellantaarn6
Waalkade in Nijmegen rond 1900, bron: Collectie Rudo Hermsen.

Opening elektrische verlichting Waalkade Nijmegen 01-07-1886 

De Gelderlander 01-07-1886 


Keizer Karelplein 1887, bron: Collectie Rudo Hermsen

Nog een prachtige foto van de Waalkade in Nijmegen tijdens hoogwater in 1914. Rechts zien we weer de elektrische straatlantaarns. De kap en ook het type booglamp is  nu aangepast t.o.v. de eerste ( originele) boog lampen van Willem Smit. (zie ook de foto daarboven).

Nijmegen 1920 Klik op de play button of op het icoontje onder de film voor het volledig scherm. In deze film zien we naast prachtige beelden van Nijmegen een aantal keren de tuimellantaarn, maar ook de elektriciteitscentrale aan de Waalkade.

 

Proefnemingen
Na geslaagde proefnemingen van een tuimellantaarn op het eigen terrein van de fabriek in Slikkerveer begon men op 11-05-1886 met het leggen van kabels voor de elektrische verlichting. De kleine elektrische centrale kwam te staan in het ketelhuis van de gasfabriek/waterleidingsgebouw aan de Nieuwe Marktstraat in Nijmegen. Dit was handig omdat de medewerkers van de gasfabriek dan ook de kleine centrale konden onderhouden en dus geen extra personeel hoefde te worden aangetrokken.

Proefopstelling tuimellantaarn feb. 1886

Proefopstelling booglamp met mast en booglamp bij de fabriek van Smit Slikkerveer, rond maart 1886. Op de foto zien we Adriaan Pot, mede oprichter van Smit Slikkerveer. Klik op de foto voor details, bron: Gedenkboek Adriaan Pot (Archief Brush HMA Ridderkerk).

Begin aanleg verlichting Waalkade 12-05-1886Willem Benjamin Smit 1882

links artikel:Gelderlander: 12-05-1886, rechts Willem Benjamin Smit

Waterleidingsgebouw/Gasfabriek Nijmegen 1888
Achterkant van de in aanbouw zijnde Gasfabriek aan de Nieuwe Marktstraat rond 1871 (Bron: Archief Nijmegen).

Gasfabriek Nijmegen tussen 1880 en 1885 (bron Archief Nijmegen).

Waterleiding Gemeente Nijmegen aan de Nieuwe Marktstraat. Gasfabriek en Waterleiding was in die tijd een gecombineerd bedrijf. Bron: Archief Utrecht.

Initiatiefnemer tot de bouw van de elektrische centrale, dhr. Payens

J. Payens 1871 - 1888Het initiatief tot de bouw van de centrale in Nijmegen kwam van Payens, directeur van de gemeentelijke gasfabriek. Zijn plan sloot aan bij de vrij algemene ontevredenheid over de petroleumverlichting van de Waalkade. Men vond deze onvoldoende voor het drukke personen- en vrachtverkeer. De voortdurende verzakkingen en overstromingen maakten de aanleg van gasbuizen onmogelijk, zodat elektrische verlichting als enige optie overbleef. Aanvankelijk zouden er alleen booglampen aan de Waalkade geïnstalleerd worden, maar al snel betrok men ook enkele pleinen en parken in het plan en later was er nog een uitbreiding vanwege de bouw van het nieuwe station (1893). De commissie van bijstand van de gasfabriek ging op 7 juli 1885 akkoord met de plannen en verleende in december de opdracht.  

Willem Smit kreeg de order
Willem Benjamin Smit in 1888Om deze order te verkrijgen moest Willem Smit wedijveren met bedrijven als "de Kothinsky", NMEM, en Wisse, allen pioniers op het gebied van elektriciteit in die jaren. Alleen was Willem de enige die zijn machines zelf had ontwikkeld had zonder buitenlandse hulp. Willem Smit kreeg de opdracht vanwege de concurrerende prijs en zijn faam vanwege de zojuist succesvol geïnstalleerde eerste openbare elektriciteitscentrale van Nederland (Kinderdijk). Op 13-01-1886 werd het contract met de commissie van de gasfabriek en de waterleiding getekend en verbond Willem zich tot het aanleggen van 10 booglampen, aangedreven door een kleine elektriciteitscentrale.

tekeningtuimellantaarn_WillemSmit1885 

Links, een tekening van de tuimellantaarn, gemaakt door Willem Smit in 1885, rechts een proefopstelling van de tuimellantaarn met daarbij Adriaan Pot (zie ook de foto iets hierboven). Bron: Archief Brush HMA Ridderkerk.

 

Het tuimelmechanisme van Willem Smit werd ook besproken in een boek van P. van Capelle uit 1899. Dit was het belangrijkste boek voor de elektrotechnicus in die tijd. Dit boek heeft vele herdrukken gehad. De tekeningen zijn overigens niet van de tuimellantaarn van Smit. Bron: Collectie Stichting Willem Smit Historie Nijmegen.

Waalkade 1890 met links een tuimellantaarn, bron: Regionaal Archief Nijmegen.

Hieronder een aantal ansichtkaarten uit mijn collectie.

Station Nijmegen 1904


Station Nijmegen  voor 1900. links van de paardenkoets zien we een tuimellantaarn.


Geheel links, een tuimellantaarn vlakbij het vroegere Oranje Hotel in Nijmegen.

Keizer Karelplein rond 1900


Oranje singel, rond 1900


Hoek van Berchemstraat en Smetiusstraat Nijmegen met rechts weer een tuimellantaarn.Datering is 1889

Nijmegen 1922 Klik op de play button of op het icoontje onder de film voor het volledig scherm. Deze prachtige film van Nijmegen bevat ook fragmenten van de tuimellantaarn bij het station in Nijmegen.


Installatie van de centrale
Er werd een stoommachine geplaatst die een dynamo (17.5 kW) aandreef, die vervolgens via een ondergrondse kabel de 10 in serie geschakelde straatlantaarns van stroom voorzag. Van de tien lampen die in 1886 geplaatst werden kwamen er vier aan de Waalkade. Verder kregen nog het Valkhof, het Kelfkensbos, het Hunnerpark, het Keizer Karelplein, het Stationsplein en het Kronenburgerpark elk één lamp. verdere uitbreidingen lieten nog enkele jaren op zich wachten.

De volgende posten stonden in de overeenkomst die Willem had getekend met de commissie van de gasfabriek en de waterleiding:

  • Een dynamomachine voor 100 lichten van 15 tot 20 Ampère, ieder licht ter sterkte van 2000 standaard kaarsen = HFL 1300,--
  • Een riemspanfundatie HFL 78,--
  • fundatiebouten met platen HFL 13,-
  • Een automatische stroomregulator HFL 175,--
  • Een horizontale stoommachine geschikt voor de kracht van 10 elektrische lichten HFL 1600,--
  • Een stroommeter HFL 75,--
  • Een schakeldrijfriem 8m x 15 cm van HFL 60,--
  • Vier elektrische lampen met lantaarns en omvlochten ballonnen van 50 cm middellijn en doorschijnend glas voor HFL 1400,--
  • 2500 meter kabel, bestaande uit 12 koperen draden omgeven door India rubber, daaromheen lood met een bekleding van hennep voor HFL 3125,--
  • Kosten van opstellen machines met toebehoren en vervoer voor toezicht voor het leggen op de kabel HFL 250,--

Voor ongeveer 10.000 guldens was Nijmegen de eigenaar van een kleine centrale met in het begin 4 elektrische lampen, later 10 booglampen. Deze werd later uitgebreidt tot 25 booglampen tussen 1893 - 1895. Willem Benjamin Smit zag zelf toe op de uitvoering van de werkzaamheden en noemde het "een proefstuk van betekenis."

 

De originele gelijkstroomgenerator voor de elektrische centrale uit 1886. Bron: Archief Brush HMA Ridderkerk.

Gelijkstroomgenerator (Dynamo) 1886
Gelijkstroomgenerator (dynamo) van de kleine elektrische centrale aan de  Nieuwe Marktstraat ,1886 - pentekening Willem Smit, Bron: Archief Smit Slikkerveer.
 

Compressor t.b.v. de elektrische centrale Nijmegen 1886 Hanglamp t.b.v. de elektrische verlichting in Nijmegen (1886)

Hierboven: zien we de 3 van de weinige nog bewaard gebleven foto's van een booglamp en een stoommachine met regulateur van de installatie,  die Willem Smit in 1886 geplaatst had, bron: Archief Nijmegen.

Proefnemingen
Na een paar geslaagde proefnemingen ging de centrale vanaf 01-07-1886 van start.

Rechtsboven naast de boom zien we de booglamp, bron: Regionaal Archief Nijmegen.

Op 07-07-1886 werd er een concert gehouden in het Valkhof, voorzien  van elektrische booglampen van Willem Smit.


In 1888 werd de Valkhof (Barbarossa) ruïne gefotografeerd door Wilhelm Ivens. De hangende booglamp had toen plaats gemaakt voor een elektrische lantaarnpaal van Willem Smit. Bron: Regionaal Archief Nijmegen.

alt 
Links: In de Gelderlander stond in 1888 een korte beschrijving van de elektrische centrale, bron: Gelderlander 25-04-1888, rechts booglamp Willem Smit uit 1885/1886 voor de verlichting in Nijmegen.

Getuigschrift
Het duurde vrij lang voordat Willem een getuigschrift van de gemeente Nijmegen ontving, maar in 1891 was het zover en Burgemeester P.C. Bijleveld stuurde hem een gunstig getuigschrift. In 1913 bracht de Staatscommissie voor de Elektriciteitsvoorziening haar rapport uit en bestempelde deze centrale als de eerste gemeentelijke elektriciteitscentrale van Nederland, ondanks dat de centrale slechts stroom voor de publieke verlichting leverde.

keizerkarelplein1887b
Keizer Karelplein Nijmegen 1887, bron: Stichting Willem Smit Historie  Nijmegen.

In 1887 schrijft de hoofdopzichter van Nijmegen, dhr.W. Hofkamp het volgende verhaal over de elektrische straatverlichting in Nijmegen.

 

Bron: Nederlandse Maatschappij ter bevordering van Nijverheid (1-1-1887).

Uitbreidingen
In 1893 werd de centrale uitgebreid met een stoommachine en een dynamo van 11 kW en werden nog eens 15 booglampen aangelegd. (zie foto hieronder).

Eerste Electrische centrale Nijmegen 1893

Bron: Archief Smit Slikkerveer / Kees Tym.

Dit is een van de eerste foto's waarop het zojuist gebouwde station van Nijmegen te zien is met straatlantaarn van Willem Smit. (1893). De lantaarn is te zien achter de paard en wagen in het midden vooraan.  Klik op de foto om te vergroten. . 

Station Nijmegen rond 1900

Hier zien we de straatlantaarn van Willem Smit (van de foto erboven uitvergroot (1893).

De uitbreiding was nodig vanwege de bouw van het nieuwe centraal station van Nijmegen, waarvoor ongeveer tien booglampen nodig waren om de stationshal en het gebouw rondom te verlichten. Willem Smit leverde de elektrische verlichting. Elders in de stad werden nog enkele booglampen geplaatst op centrale punten. Bij de stationshal was een ruimte met een schakelbord dat twee dynamo's aan dreef en een accu-laadinrichting, deze voorzag de gloeilampen en booglampen van elektriciteit. Dit werd geleverd door Willem Smit.

Station Nijmegen 1893 1886_lantaarninstationshal

Links een prachtige foto van het nieuwe centraal station in Nijmegen (1893), rechts een booglamp in detail.

 

Dit paneel heeft van 1895 tot 1924 dienst gedaan als schakelbord op het station van Nijmegen. Er werden twee dynamo's en een accu-laadinrichting mee bediend die de elektriciteit leverden voor de boog- en gloeilamp-verlichting van het emplacement en de perrons. Midden hoog: cellenschakelaar voor het schakelen van de accubatterijen. Midden laag: shunt-regelaars voor de dynamo's. Tweede rij: hefboom- en maximaal¬schakelaars. Onderste rij: open loden smeltveiligheden. Dit paneel bevindt zich tegenwoordig in het Spoorwegmuseum. Afkomstig van het oude techniekmuseum EnergeticA, Amsterdam.
Wie heeft een duidelijkere foto? Graag sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. . 


Het station in Nijmegen (de vestibule) tussen 1892-1900. Zie de 2 booglampen van Willem Smit hoog aan het plafond.. Bron: geheugenvannederland.nl 

Booglampen in de stationshal van centraal station Nijmegen (1893-1895) Booglampen in de stationshal van centraal station Nijmegen (1893-1895)


We zien een vijftal booglampen op deze foto van de stationshal (1893).

Willem Smit en Adriaan Pot ?? 1893

Stationshal Nijmegen 1893. Curieus aan deze foto is dat de twee mannen die precies onder de zojuist aangelegde booglamp staan, zeer veel weg hebben van Willem Benjamin Smit en Adriaan Pot , de oprichters van Smit Slikkerveer.  Zijn dit Willem Smit en Adriaan Pot ?? Een fotoalbum van Cor Pot, de zoon van Adriaan Pot en latere directeur van Smit Slikkerveer kan uitkomst bieden. Hieronder 2 foto's uit  het bewuste album van Willem Smit en Adriaan Pot in jongere jaren.

Hieronder, links zien we Willem Benjamin Smit rond 1882-1883. De gelijkenis met de man met de bolhoed op de foto hierboven (1893) vind ik vrij groot. Hij is iets ouder geworden, hij draagt de snor iets anders, een klein baardje, langer haar en een bolhoed op. De oogopslag is ook het zelfde. De foto rechts onder is Adriaan Pot. Deze foto is ongeveer uit dezelfde tijd als de foto op het station en deze man is onmiskenbaar Adriaan Pot.

Verder is de combinatie van deze 2 heren natuurlijk uniek als je bedenkt dat ze staan bij de zojuist aangelegde stationshal in Nijmegen, waar ze ook nog eens de booglampen hebben aangelegd. Ze staan er direct onder, de kabels hangen nog te bungelen. Vergroot de foto van de stationshal met de gewelven hierboven maar eens dan zie je wat ik bedoel. Genoeg bewijs om aan te nemen dat dit Willem Smit en Adriaan Pot zijn die zojuist de elektrische verlichting op het nieuwe station in Nijmegen hebben aangelegd in 1893.

Willem Benjamin Smit (1882-1883) Willem Benjamin Smit (1882-1883)

Links: Willem Benjamin Smit (1882/1883), rechts: Adriaan Pot (1895). Bron: Fotoalbum/knipselboek Cor Pot, met dank aan Paul Asselbergs. 

Waalkade Nijmegen met tuimellantaarn Smit Slikkerveer

Waalkade Nijmegen rond 1900 met duidelijk de mooie tuimellantaarns van Willem Smit prominent in beeld, bron: collectie Rudo Hermsen 

 

http://www.inghist.nl/media/bwg/images/3/-032.jpgOprichting elektrische centrale in Nijmegen (1908)
In 1892 waren er aanvragen van particulieren en bedrijven om ook op de elektrische centrale aangesloten te worden. Dit werd afgewezen. In 1908 werd dit verzoek pas gehonoreerd met de komst van de Gemeentelijke Elektriciteitswerken Nijmegen, en een centrale die ook leverde aan fabrieken en particulieren. Initiatiefnemer tot deze centrale was dhr. Herman Lohr, directeur P.E.G.M. (1871-1948).

Een mooie foto van de bouw van de elektrische centrale aan de Waalkade met links nog de tuimellantaarn van Willem Smit en rechts nog een booglamp ter verlichting van de bouw (1908). Bron: Regionaal Archief Nijmegen.

Bouw elektriciteitscentrale aan de Waalkade in Nijmegen, 22-9-1908. Bron: Regionaal Archief Nijmegen.

Boekje Gemeentelijke Electriciteitswerken Nijmegen 1910

De elektrische centrale Nijmegen in 1910 (een serie van 4 boekjes "Gebruikt electriciteit"). Bron: Collectie R. Hermsen.

Waar is de tuimellantaarn gebleven ?
Er is zeer weinig van de historische elektrische verlichtingsgeschiedenis uit Nijmegen bewaard gebleven, maar toch, behalve een oude gaslantaarn zou er volgens enkele artikelen op het internet bij de Steinweglaan in Nijmegen (Goffertpark) nog een tuimellantaarn te vinden zijn. Dit hebben we natuurlijk onderzocht, maar het blijkt zeker niet de tuimellantaarn van Willem Smit te zijn die daar staat, maar een mooi exemplaar uit de dertiger jaren van de vorige eeuw. Of hebben we hem over het hoofd gezien?

Elektrische lantaarn zoals deze op de Steinweglaan in Nijmegen te vinden is (1930) Elektrische lantaarn zoals deze op de Steinweglaan in Nijmegen te vinden is (1930)
Foto: Erik de Vries.

Boven links / rechts foto's van een oude straatlantaarn aan de Steinweglaan in Nijmegen, waarvan men dacht dat dit een overblijfsel was van de originele tuimellantaarn van Willem Smit uit 1886. Hieronder de echte tuimellantaarn. Je ziet duidelijk het verschil. Deze lantaarn is een kopie van de Berlagemast ontworpen door Piet de Zwart , waarvan er in Nijmegen veel gestaan hebben. (info: Christiaan Toorop).

GEVONDEN ............ IN HET KRONENBURGERPARK - DE TUIMELLANTAARN VAN WILLEM SMIT UIT 1886 !!!
Na mijn oproep in dit artikel wees Christiaan Toorop mij op een website waar enkele foto's te vinden waren van de Nijmeegse tuimellantaarn. Er is nog één exemplaar te vinden in het Kronenburgerpark in Nijmegen, op een heuvel aan de zuid-westhoek van het park. De mast is nog helemaal origineel , maar de armatuur is al verschillende keren vervangen. Binnenkort gaan wij dit erfgoed uit 1886 nog een keer fotograferen. In steden als Valencia en Boedapest heeft men de oude straatlampen uit de industriële revolutie aangepast aan de moderne tijd. Overal zie je daar de oude originele straatlampen uit begin 1900 met de oude armatuur maar voorzien van moderne lampen. Het lijkt me een fantastisch idee om in Nijmegen aan de Waalkade weer de oude nostalgische tuimellantaarnlampen te plaatsen ! Een idee voor de gemeenteraad ?

Tuimellantaarn van Willem Smit (met originele mast, de armatuur is verschillende keren aangepast). Tuimellantaarn van Willem Smit (met originele mast, de armatuur is verschillende keren aangepast).

 

Tuimellantaarn van Willem Smit (met originele mast, de armatuur is verschillende keren aangepast). De echte tuimellantaarn van Smit zoals deze te zien was bij het Station in Nijmegen (1889)

Foto's : http://www.dbl-verlichting.nl/, rechts de Tuimellantaarn zoals hij in 1889 op station Nijmegen te bewonderen was.

Waalkade 1933 met de tuimellamp, andere kap maar onderstel nog van de eerste tuimellantaarn. Bron: Regionaal Archief Nijmegen.

De tuimellantaarn was jaren lang een vertrouwd beeld in Nijmegen. Op veel briefkaarten en foto's waren deze lantaarns te zien. Hieronder een collage van briefkaarten en foto's die ik in de loop van de tijd verzamelt heb. (bij sommige lantaarnpalen is in de loop van de tijd de armatuur aangepast, maar de lantaarn is nog origineel). Klik HIER voor een artikel met meer foto's van de teruggevonden tuimellantaarn.

Rudo Hermsen

Tuimellantaarn Nijmegen 1890 (pentekening Willem Benjamin Smit)  Tuimellantaarn Kronenburgerpark juli 2011 (datering 1886-1888)

Pentekening van de tuimellantaarn gemaakt door Willem Smit in 1885

De gemeente Nijmegen heeft er ook een mooi herdenkingsbordje bij geplaatst in het Kronenburger park.

008
036
042
048
106
151
1886_lantaarninstationshal
1886_stationshal_verlichtingskabels_noggeenlamp
1886_stationshalnijmegen_booglamp
1886tuimellantaarn22
1904_nogeentje
1906
1910_keizerkarelplein_hotelKeizerkarel
1918
1939_nijmegen_grotemarkt
aanbouwstationmettuimellantaarninhal1892
awaalkade022
bisschophamerstraat_verlengde_molenstraat1900
booglampverlichtingnijmegen1886
eersteperron1893
gemeentewaterleidingbedrijf_nieuwemarktstraat_1925
gierpont1900
grotemarkt1904_met2tuimellantaarns
grotemarkt1921
grotemarkt1930
hal_stationNijmegen_1913
hal_stationNijmegen_1913_zoomin
hanglamp1886WSmit
hotelbellevue_spoorstrat1921
hotelvictoria1925
hunerpark
keizerkarelplein1887
keizerkarelplein1887_b
keizerkarelplein1887b
keizerkarelplein1887c
keizerkarelplein1887f
keizerkarelplein1887h
keizerkarelplein1888
keizerkarelplein1888_zoom
keizerkarelplein1889
keizerkarelplein1890
keizerkarelplein1890_zoom
keizerkarelplein1896
keizerkarelplein1899
keizerkarelplein1899_zoom
keizerkarelplein1900
keizerkarelplein1900_b
keizerkarelplein1900_c
keizerkarelplein1900_d
keizerkarelplein1900_e
keizerkarelplein1900_zoom
keizerkarelplein1901
keizerkarelplein1901_b
keizerkarelplein1901_d
keizerkarelplein1901a
keizerkarelplein1902
keizerkarelplein1902b
keizerkarelplein1908
keizerkarelplein1910
keizerkarelplein_tuimellantaarnaangepast_1930
keizerkarelplein_tuimellantaarnaangepast_1940
kelfk001
kkarel002
kkarel026
kkarel036
kkarel040
kkplein
kkplein1900
kkplein2
kronenburgerpark
kruiendijsopdewaalnabijdegrotestraatwinter1890_1891
MontenbergNijmegenKeizerKarelsplein[1]
nassaulaan
nijmegen_oranjehotel_1901_mettuimellantaarn
nogmaals1913
oranjehotel1900
oranjehotel1904
oranjehotel1910
oranjehotel3
Oranjehotel_stationsplein
Oranjehotel_stationsplein2
oranjes002
Stadsreiniging1902
stastion1886ee
station1
station1887eew
station1887iio
station1888ooo
station1889
station1889zoom
station1898
station1898_d
station1899
station1900_c
station1900_d
station1900_e
station1900ew
station1900ss
station1900xx
station1901e
station1901etu
station1901w
station1901ws
station1901xx
station1902er
station1902uio
station1903
station1903b
station1903yy
station1904
station1904s
station1908
station1908z
station1910
station1910_d
station1910z
station1912
station1912_d
station1912_f
station_bouw_1893_tuimellantaarn
station_perron_1895
stationahal_booglamp1893b
stationnijmegen1900_g
stationnijmegen1913
stationnijmegenmetbooglamp1913
stationshal1892
stationshal1893_booglamp_plafond
stationshal1893a
stationshal1893b
stationshal1893booglamp3
stationshal1893cBooglampen
stationshal1893d
stationshal1893dBooglampgroot
stationshal_booglamp1893
stationshal_booglamp1893d
stationshal_booglamp1893e
stationshal_booglamp1893f
stationshal_booglamp1893f2
stationshal_booglamp_1886c
stationspl003
stationspl004
stationspl007
stationsplein1910
stationsweg1920
tuimellantaarn1886
tuimellantaarn1886_2
tuimellantaarn1908
tuimellantaarn_bouw_electriciteitscentrale_01091908_benedenstadNijmegen
tuimellantaarn_new
tuimellantaarn_proefneming
tumellantaarn_hotelkeizerkarel
verlengdemolenstraat1904
vestibuleinstation1895
waalkade007
waalkade021
waalkade1899xx
waalkade1900
waalkade1900_d
waalkade1900_z
waalkade1900e
waalkade1900f
waalkade1900g
waalkade1900pp
waalkade1900x
waalkade1900xa
waalkade1901
waalkade1901ety
waalkade1901f
waalkade1901g
waalkade1901y
waalkade1901z
waalkade1902
waalkade1902b
waalkade1904ss
waalkade1910
waalkade1910a
waalkade1915
waalkade1924
waalkademettuimellantaarn
001/179 
start stop bwd fwd

Wie heeft nog fotomateriaal van deze tuimellantaarn. Ze kwamen vaak voor op ansichtkaarten uit die tijd. Je kunt deze digitaal sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Bronnen: Elektriciteitscentrales in Nederland, J. Hoek / Holec Historisch Genootschap / Archief Smit Slikkerveer (Kees Tym)/ Archief Nijmegen / Wikipedia / Archief Smit Nijmegen /Stichting Willem Smit Historie Nijmegen.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment

Historische nieuwsflits

Brief Thomas Rosskopf - de toestand van het bedrijf (januari 1947)

Toestand bedrijf 1947

Financiële toestand van Willem Smit & Co's Transformatorenfabriek in januari 1947. Brief Directeur Th. Rosskopf

Schrijf reactie (0 Reacties)

Oude advertenties Smit Slikkerveer (1929)

3 krantenknipsels / advertenties van Smit Slikkerveer uit het blad "de Werkgever" (1929).

Advertentie Smit Slikkerveer 1929

Advertentie Smit Slikkerveer 1929

Advertentie Smit Slikkerveer 1929

Bron: de Werkgever (1929). Holec Historisch Genootschap

Schrijf reactie (0 Reacties)

Bedrijfsfilm videobox

Cloud tag

Laatste artikelen

Laatste reacties

      LEES MEER

Wie is online

We hebben 196 gasten en geen leden online

Statistieken

Aantal bekeken pagina's
10234129
DMC Firewall is a Joomla Security extension!